Week 1

Mijn eerste week als artist in residence bij Villa Buitenlust was fijn en productief. Mijn werktijden worden volledig bepaald door het blauwe uur. Dus begin ik om zes uur ‘s ochtends met een spitsuur en volgt er ‘s avonds na het eten nog een spits. Binnen dat uur moet ik opletten, observeren, fotograferen, filmen, opletten, genieten! En vooral in de ochtend proberen niet weer in slaap te vallen.

De ekster

De Artist in Residence kamer heet ‘De Ekster’. De ene wand bestaat volledig uit raam. Ruim vijf meter hoge ramen die uitzicht bieden op het oosten, op bomen, het spoor, graslanden en de buurtboerderij. De kamer heeft een geweldige tweepersoons-hoogslaper. Ik voel me inderdaad als een vogel, hoog in de lucht met een vogelperspectief vanuit mijn nest.

In de ochtend hoef ik me alleen maar naar het voeteneinde te begeven, het vijfmeter lange gordijn open te schuiven en met mijn telefoon in de aanslag te kijken hoe het vanuit het donker blauw gloort. De lichten in de vroege treinen die ik in de verte zie langs glijden, lijken op zilveren slingers die wapperen aan een onzichtbare lijn aan de horizon. Letterlijk ‘Silver linings’.

Andere vogels

Ondanks de corona-maatregelen, heb ik op gepaste afstand behoorlijk wat nieuwe mensen ontmoet hier. Mollie die de lekkerte Soto maakt, Ting die als geen ander Celine Dion zingt, George met wie ik over metafysica en mythologie praat en Kim die deze week de Villa draaiende houdt en me keer op keer een enorm welkom gevoel geeft.

Volgende week ga ik proberen te schrijven tijdens het blauwe uur. Ik verheug me er enorm op. En gelukkig heb ik hier nog behoorlijk wat blauwe uurtjes te gaan.

Mijn werktijden worden bepaald door het blauwe uur. Om zes uur ‘s ochtends en ‘ s avonds is het spitsuur.